Op naar Schiphol

7 uur, de wekker. Vandaag op vakantie, een met gemengde gevoelens. Voor het eerst zonder Niek en Stan op een verre vakantie en natuurlijk het overlijden van Tineke aan het begin van deze maand. Lisette moest nog een laatste paar uur naar een gezin in Utrecht en ik ben om 8 uur gaan hardlopen voor mijn dagelijkse challenge. Terug van het hardlopen de koffers gepakt en de laatste zaken geregeld. Om een uur waren we eigenlijk al helemaal klaar en was het nog even wachten op mijn vader die ons om tegen half drie naar Schiphol zou brengen. Rond half 4 waren we op Schiphol, mooi op tijd voor de vlucht van 19.10 met Turkish Airlines richting Istanboel en na overstap Johannesburg. Tot 16.10 hebben we in de rij gestaan bij incheckbalie 17. Om half 5 stonden we al aan de balie. Tot dan geen vuiltje aan de lucht, maar als de vrouw het paspoort van Chiel ziet gaat het gruwelijk mis. Kinderen onder de 18 jaar hebben een internationaal geboortebewijs nog om Zuid-Afrika in te komen. Hier waren wij niet van op de hoogte en we konden weer uit de rij. Wat nu??? We zijn naar de balie van TA gegaan en hebben daar om info gevraagd. Mijn vader is door de hitte naar ons huis gefietst om in ieder geval het geboortebewijs uit de bewaardoos te halen. Lisette heeft om kwart voor vijf de gemeente gebeld om te vragen of zij dit bewijs nog konden opstellen. Dat kon gelukkig, mijn vader vanuit ons huis weer op pad om geld te halen en het officiële document op te halen. Foto van het document was niet voldoende, het moest in ieder geval een scan zijn. Mijn vader de scanner aangesloten aan de computer en met behulp van Stan het bestandje verstuurd via de mail. Wij gauw doorsturen naar de medewerker van TA, die het voor controle heeft gestuurd naar de plaatselijke politie van Johannesburg. Net voordat de incheckbalie om 18.10 zou sluiten, kregen we het verlossende bericht. We konden gelukkig gaan inchecken. Daarna snel door de douane en door naar de gate. Helaas geen tijd meer om even te shoppen en wat te eten. Door problemen met de bagage vlogen we pas rond 21 u richting Istanboel. Een nieuw probleem diende zich alweer aan. Nu hadden we nog maar een half uur voor de overstap. Voor latere zorg. Service in het vliegtuig was zeer goed. Heerlijk eten en drinken. Er zaten nog meer mensen in ons vliegtuig die door moesten naar Johannesburg, waaronder een leuk stel uit Veen! Zijn zus woont op de Hoofdstraat in Genderen! Maar goed, we hadden uiteindelijk iets meer dan een half uur om bij het andere vliegtuig te komen. In de hal werden alle passagiers voor Johannesburg opgevangen en begonnen we aan onze voetreis op dit mega mooie/grote vliegveld, onder begeleiding van een medewerker van het vliegveld. We kwamen op plekken waar we eigenlijk niet mochten komen, maar alles was geoorloofd. Bij de gate van Kaapstad even een korte stop, hier verloren we een aantal passagiers in onze race tegen de klok. Uiteindelijk vlak voor de gate van Johannesburg, zei hij “this is Johannesburg”. Ik denk grapje, Is this Cape Town? Hij trok helemaal wit weg. Toen zei ik maar dat het een grapje was. Hij kon er wel om lachen. Bij de gate was de geboorteakte goed, dus door het vliegtuig in. Onze tweede vlucht kon beginnen, een vlucht van 9 uur naar Johannesburg!